Achtergrond van de naam TylTyl

L'Oiseau Bleu (de blauwe vogel) is een symbolistisch theaterstuk, in 1908 voor het Moskouse Kunsttheater geschreven door de Vlaamse schrijver en Nobelprijswinnaar Maurice Maeterlinck (1862), op een moment dat het symbolisme in Europa zijn hoogtepunt had gehad, maar in Rusland in opmars was. Het toneelstuk is o.a. door de Disneystudio’s verfilmd en in 1980 is er een Japanse animatieserie van gemaakt. Ter gelegenheid van het 40 jarig jubileum in 1997 van de vereniging van Mytyl- en Tyltylscholen heeft Rien Broere van het theaterstuk een boek gemaakt.

Het Verhaal

Het stuk gaat over twee arme houthakkers kinderen, Tyltyl en Mytyl die, als ze 's avonds in hun bed liggen, bezoek krijgen van fee Bérylune die hen opdraagt De Blauwe Vogel te vinden voor haar dochtertje die ernstig ziek is en gelukkig wil zijn. Om hen te helpen bij hun zoektocht krijgen ze een groene hoed met een diamant erop. Door in een bepaalde richting aan de diamant te draaien, kunnen de kinderen de ziel van alle dingen aanschouwen. Met een andere draai de toekomst en met nog een andere draai het verleden. Met deze hoed vertrekken ze op hun zoektocht die door het Land van de Herinnering, Het Paleis van de Nacht, Het Bos, Het Paleis van Gelukkigheid, het kerkhof en Het Koninkrijk van de Toekomst leidt. Verschillende keren denken de kinderen de vogel gevonden te hebben, maar het dier sterft telkens of verandert van kleur. Uiteindelijk ontwaken ze na hun lange reis uit de droom. De kinderen denken dat de reis en al hun belevenissen waar gebeurd zijn en blijven zoeken naar De Blauwe Vogel. Als hun buurvrouw binnenkomt herkennen de kinderen in haar de fee Bérylune. Het dochtertje van de buurvrouw is ook ernstig ziek. Als troost bieden zij het zieke buurmeisje hun eigen tortelduifje aan. Op dat moment verandert de duif in de Blauwe Vogel van het Geluk. Het dochtertje geneest op een wonderlijke manier nadat ze de vogel in ontvangst genomen heeft.